Przeczytaj zasady publikacji tekstów.

Mój ojciec zostawił mnie z matką jak miałem 4 latka od tamtego momentu zamknąłem się szczelnie w sobie miałem ograniczony kontakt z rówieśnikami kiedy oni cieszyli się dzieciństwem ja siedziałem w domu, późniejszy nałóg gier komputerowych jeszcze pogłębił to. Łukasz »

To nie była burza, to była nawałnica. Nawałnica, która przeszła przez moje życie zostawiając dymiące zgliszcza i ruiny.. Nie wiem kiedy się zaczęła, nie wiem, czy już się skończyła.. Pewnego "pięknego" dnia obudziłam się i poczułam, że nie mam siły, ani motywacji, żeby wstać z łóżka. Mrówka »

właściwie to nie wiem, dlaczego piszę, ale myślę że znajduje się w tym jakiś cel... mam depresję i trudno mi z tym żyć pogłębiające się stany dołów migawki nastrojów, nie płaczę bo przecież muszę być silna, muszę, bo kto jak nie ja, ale wystarczy pięć minut, żeby z uśmiechniętej osoby stać się najsmutniejszą na świecie zielony klakier »

Jestem młoda, można by powiedzieć, że całe życie dopiero przede mną... jednak mimo mojego młodego wieku przeżyłam juz więcej niż moi rówieśnicy. Zawsze miałam mnóstwo marzeń, planów które za każdym razem kończyły się klęską... nigdy nie byłam szczęśliwa, to straszne! Ania F »

Ktoś nazwał to narastaniem zobojętnienia, apatii i obniżenia nastroju. A mnie po prostu NIE STAĆ na wykrzesanie z siebie choćby odrobiny optymizmu. Cokolwiek by się nie działo - wesołego czy smutnego - spływa to po mnie bez śladu. Anna Magdalena »

Depresja wkradła się w moje życie niepostrzeżenie i dręczyła mnie. Moje cierpienie, zły humor, bezsenne noce, brak apetytu, to było normalne. Myślałem, to minie. Ale nie mijało. Sama nie wiedziałam, że jestem chora. Wszyscy mówili "Weź się w garść", "Trzymaj się", "Głowa do góry będzie dobrze". A ja już dawno przestałam w to wierzyć. Nic w moim życiu się nie zmieniało na lepsze... Magdalena Oc. »

Jeśli masz pytanie, wątpliwości, jeśli Ty lub bliska Ci osoba miała kontakt z depresją, podziel się z nami swoją opinią, doświadczeniem lub wiedzą. Dziękujemy!