Depresja należy do najczęściej występujących zaburzeń psychicznych na całym świecie. Na szczęście współczesna medycyna dysponuje środkami farmakologicznymi, pozwalającymi na wyeliminowanie objawów choroby. Antydepresanty nie są jednak pozbawione działań niepożądanych. Wchodzą też w interakcje z innymi lekami i alkoholem.
Nieleczona depresja utrudnia normalne funkcjonowanie oraz sprzyja występowaniu schorzeń układu krążenia oraz osteoporozy. Może nawet prowadzić do prób samobójczych. Depresja charakteryzuje się nadmiernym zmęczeniem, obniżeniem nastroju (smutkiem, przygnębieniem, pesymizmem, poczuciem winy i niskiej wartości, a nawet lękiem), a także zaburzeniami apetytu i snu oraz problemami z koncentracją. W terapii depresji stosuje się zarówno leki poprawiające nastrój, jak również leki o działaniu przeciwlękowym, aktywizującym bądź uspokajającym.
Grupy leków przeciwdepresyjnych
W leczeniu depresji zastosowanie znalazło 8 grup leków psychotropowych. Należą do nich:
- Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TLPD), np. amitryptylina, klomipramina, doksepina, opipramol;
- Nieselektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz noradrenaliny, pozbawione działania receptorowego (SNRI), np. wenlafaksyna, milnacipran;
- Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), np. fluoksetyna, paroksetyna, escitalopram, sertralina;
- Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (NRI), np. reboksetyna;
- Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, blokujące dodatkowo receptor 5-HT2A (SARI), np. trazodon;
- Leki atypowe, wpływające na receptory neuronów noradrenergicznych oraz serotoninergicznych, np. mianseryna, mirtazepina;
- Inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO), np. moklobemid;
- Leki nasilające wychwyt zwrotny serotoniny (SSRE), np. tianeptyna.
W terapii depresji stosuje się także neuroleptyki (np. sulpiryd, chlorprotiksen) oraz leki przeciwpadaczkowe (np. karbamazepinę, lamotryginę).
Które antydepresanty częściej są źródłem interakcji lekowych?
Antydepresanty to niejednorodna grupa leków psychotropowych, które mogą być źródłem interakcji leków. Największym ryzykiem interakcji obarczone są leki z grupy TLPD, które choć bardzo skuteczne, powinny być stosowane w ostateczności, wyłącznie w trudnych depresjach. Ze względu na niepożądane działanie cholinolityczne, adrenolityczne oraz przeciwhistaminowe, należy ich unikać zwłaszcza u osób starszych (wyjątkiem jest opipramol). Bezpieczniejszymi i lepiej tolerowanymi antydepresantami są leki z grupy SSRI. Należy jednak pamiętać, że SSRI podobnie jak TLPD nie wolno stosować z innymi lekami o działaniu serotoninergicznym, zwłaszcza inhibitorami MAO, tramadolem oraz tryptanami, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (zaburzenie świadomości i koordynacji ruchowej, dreszcze, niepokój, biegunka). Konieczne jest zastosowanie co najmniej dwutygodniowego odstępu czasu między podaniem inhibitora MAO i leku z grupy TLPD lub SSRI.
Nie należy łączyć alkoholu z lekami przeciwdepresyjnymi, może on nasilać depresyjne działanie leku na ośrodkowy układ nerwowy. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych przyjmujących leki przeciwzakrzepowe (np. acenokumarol) oraz przeciwpsychotyczne (np. pimozyd, tiorydazynę).
Jeśli masz pytanie, wątpliwości, jeśli Ty lub bliska Ci osoba miała kontakt z depresją, podziel się z nami swoją opinią, doświadczeniem lub wiedzą. Dziękujemy!